Dzień 31 : Buchholz - Bautzen (26 km)

Wieczór i noc w tak przyjaznym dla pielgrzymów miejscu, dały nam sposobność do dobrego wypoczynku. Rano niespieszne śniadanie i wyruszamy. Piękna Droga czeka na nas :)

Od rana jest bardzo pogodnie, zapowiada się ciepły i słoneczny dzień.

Droga od samego początku jest bardzo malownicza. Najpierw przepiękną aleją drzew, przygotowaną jakby wprost dla pielgrzymów...

W Weissenberg Agnieszka zostaje dłużej, by pozwiedzać. Zdaje się, że tak będzie się działo dosyć często, bo „musi” i lubi zajrzeć do każdego kościoła i zamku po drodze, obejrzeć każdy rynek… Jest w tym wiele racji i fajnie, że ma taką potrzebę. Chwilami jej tego „zazdroszczę” (w cudzysłowiu i pozytywnie, rzecz jasna).

A my z Jarkiem zrobiliśmy się tacy nie-turystyczni, chcemy po prostu iść spokojnie, powoli do przodu. Ja też nie mam takiej potrzeby oglądania i zwiedzania każdego najmniejszego zabytku, już samo piękno natury jest dla mnie wystarczające. Czasem trochę wkurzam się na siebie za to, bo wypadałoby zwiedzić to czy tamto, bo w wielu z tych miejsc już pewnie w życiu nie będę, a tu tymczasem taka nie-turystyczność moja na tej pielgrzymce. Nie wiem dlaczego, ale tak właśnie jest i nie byłoby sensu czynić coś na siłę. Zwiedzam więc bardzo mało… Tak jakby wędrówka wystarczała sama w sobie. Może i tak…

Jarek niestety ciągle ma problemy z fizycznym dostosowaniem organizmu do wymogów Drogi. Idzie, ale wciąż kosztuje go to masę wysiłku, pomimo że rozpoczął już trzeci tydzień wędrówki. Nadal masakrycznie bolą go nogi, a pokonywanie niemieckich pagórków wysysa z niego wszystkie siły. Chwilami aż się boję, żeby nam nie zszedł na jakiś zawał…

Agnieszka ma zdecydowanie więcej sił od nas i tempo też potrafi mieć znacznie szybsze. Zgodnie więc postanawiamy, że gdy będzie miała ochotę na zwiedzanie to będzie się od nas odłączać, a potem w ciągu dnia i tak nas dogoni.

Za Weissenberg wędrujemy przez las, gdzie docieramy do urokliwego mostku i zanurzamy się coraz bardziej w las wśród ptasich śpiewów, wzdłuż koryta płynącej obok rzeczki... Jak tu cudownie, jak uroczo… To był przepiękny odcinek, tęskniło mi się ostatnio za Tatrami i proszę, dziś miałam namiastkę naszych górskich szlaków...

Za jakiś czas dogania nas Agnieszka. Wnosi do naszej grupy mnóstwo spontanicznej radości. Ma niesamowity dar radowania się wszystkim, a to z kolei udziela się także mi.

I na dodatek również uwielbia robić zdjęcia. Super :) Dobrze się bawimy tą naszą małą pasją pstrykania zdjęć i szalejemy w rzepaku ;)

Kolejne godziny upływają nam na wędrówce słoneczną drogą przez bajeczne morze rzepaku, a serca rozpływają się w zachwycie...

„Święty, święty, święty – blask kłujący oczy

Święta, święta, święta – ziemia co nas nosi

Święty kurz na drodze

Święty kij przy nodze

Święte krople potu

Święty kamień w polu

Przysiądź na nim Panie

Święty płomyk rosy

Święte wędrowanie (…)”

     SDM „Sanctus”

W cudownej scenerii otaczającego nas świata poczucie sacrum Drogi i wędrowania niesamowicie przenika dusze i przemawia szczególnie do serc pielgrzymów. Wszystko w tej pielgrzymce staje się jedyne i niepowtarzalne, święte – bo dane nam od Boga.

Gdzieś po drodze, kolorowe ławki zachęcają do odpoczynku. Jak tu nie skorzystać?

W miarę upływu czasu na niebie zachodzą zmiany. Początkowo małe i przyjemne obłoczki, poczynają sobie coraz śmielej, bardziej i gęściej zasnuwając niebo. Słońce chowa się za szczelną pierzyną coraz ciemniejszych chmur. Czyżby miała nastąpić zmiana pogody?

Zatrzymujemy się w Bautzen, znów w ewangelickim schronisku :)

ratusz i rynek - Bautzen

Co mogę powiedzieć po tych dwóch dniach wędrówki przez Niemcy? Droga na razie jest przepiękna. Szlak jest mega dobrze oznakowany, muszle z kierunkiem marszu pojawiają się bardzo często. Poza tym infrastruktura turystyczno-pielgrzymia jest naprawdę „zachwycająca”, często są ławki, nieraz nawet ze stolikiem, czy wręcz pojawia się wiata turystyczna. No i ludzie – bardzo otwarci, życzliwi. Oby tak dalej 😀